Zagrożenia gatunku

Popielice zniknęła z wielu obszarów naszego kraju w ostatnich stu kilkudziesięciu latach. Jak wykazały badania w północno-zachodniej Polsce, zasadniczy wpływ na wymieranie popielicy miała na tamtym obszarze gospodarka leśna. W buczynach przez długie dziesięciolecia stosowano tzw. rębnię częściową, w wyniku której etapami usuwano stare drzewa. Na miejscu tych dojrzałych drzew wyrastał z samosiewu jednowiekowy młody las. Dla popielicy, która lubi przemieszczać się po lesie głównie wśród koron drzew, taki stopniowo rozrzedzany drzewostan stawał się coraz mniej przyjaznym środowiskiem. popielice zagrozenia 2 Nieznaczne rozrzedzenie starego drzewostanu jedynie utrudniało zwierzętom życie. Znaczne rozrzedzenie lub całkowite wycięcie powodowało, że pilchy ginęły albo przenosiły się do innego przyjaznego im lasu, jeśli oczywiście taki znajdował się w pobliżu.

Popielica wyginęła na niemal wszystkich stanowiskach w Polsce północno-zachodniej, z których podawana była sto kilkadziesiąt do kilkudziesięciu lat temu. Nieliczne miejsca, w których ją stwierdzono (stanowisko na Pomorzu Zachodnim i w Wielkopolsce) stanowią wyraźnie izolowane środowiskowo powierzchnie leśne. Wielkopolskie stanowisko znajduje się w 55-hektarowym rezerwacie „Buki nad Jeziorem Lutomskim” na terenie Sierakowskiego Parku Krajobrazowego (SPK). Pomorskie wykryto na terenie Nadleśnictwa Resko w trzech fragmentach lasów oddalonych od siebie o kilka kilometrów. Zarówno popielice z rezerwatu „Buki nad Jeziorem Lutomskim”, jak i ze stanowiska pomorskiego, nie mają możliwości przemieszczenia się do innych odpowiednich dla nich lasów, odległych choćby o kilka kilometrów, ze względu na istniejące bariery (jezioro, pole, łąka, las iglasty).

 

alt