Pierwsza propozycja, dotycząca włączenia do Załącznika II CITES wszystkich gatunków z rodzaju Agalychnis (nadrzewnych żab - chwytnic), złożona została przez Honduras i Meksyk. W ramach rodzaju Agalychnis wyróżnia się pięć gatunków, wśród których jeden (A. annae) uznawany jest przez Światową Unię Ochrony Przyrody (IUCN) jako zagrożony wyginięciem oraz jeden (A. moreletii) jako krytycznie zagrożony wyginięciem. Pozostałe trzy gatunki (w tym popularna w handlu chwytnica czerwonooka A. callidryas)  włączone zostały do Załącznika II z uwagi na duże podobieństwo w wyglądzie do zagrożonych chwytnic - wymienionych powyżej.

Druga propozycja, dotycząca włączenia traszki Kaisera Neurergus kaiseri do Załącznika I CITES, złożona została przez Iran. Traszka Kaisera jest endemitem o bardzo ograniczonym zasięgu występowania – do tej pory stwierdzona została zaledwie w 4 strumieniach w górach Zagros w Iranie. Łączna powierzchnia zajmowana przez te płazy najprawdopodobniej nie przekracza 10 km2. W ciągu ostatnich 10 lat dzika populacja traszki Kaisera zmniejszyła się ponad 80%! Jedną z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy są nielegalne odłowy z natury okazów tego gatunku do celów komercyjnych, głównie na potrzeby rynku terrarystycznego w Europie i USA.

Jednomyślne przyjęcie obu wniosków nagrodzone zostało przez przyrodnicze organizacje pozarządowe oklaskami. Jedynie przedstawiciel European Pet Organization (Europejskiej Organizacji Zwierząt do Towarzystwa) nie ukrywał swojego niezadowolenia.